Łęgi przyporowe
Z systemem układu filarów wiąże się zespół konstrukcji wspierających sklepienia nawy głównej. Na zewnętrznych ścianach naw bocznych wznoszono wieże sił, które za pomocą łęków przyporowych przejmują przeniesione nad nawami bocznymi siły rozporu od sklepień nawy środkowej. Wieża sił jest zakończona iglicą w formie wieżyczki zwanej pinaklem lub sterczyną. Razem z przyporą wzmacniającą konstrukcję ściany stanowi ona element bardzo dekoracyjny, poza tym jako jeszcze jedna siła, działająca w układzie wieży sił przez dodatkowe obciążenie, kieruje wypadkową sił na fundament wieży. W konstrukcjach halowych natomiast przy równej lub prawie równej wysokości wszystkich naw, siły rozporowe ze sklepień nawy środkowej i naw bocznych znoszą się wzajemnie nad filarami międzynawowymi, a filary te przyjmują przede wszystkim obciążenia pionowe, co bardzo upraszcza zagadnienie statyczne. Natomiast na filary zewnętrzne działają siły rozpierające. Wymaga to wprowadzenia wzmocnień w ścianach bocznych. W tym celu do ścian tych dostawiono poprzeczne, rozszerzające się ku podstawie konstrukcje, zwane skarpami lub przyporami. Rozróżniamy dwa rodzaje przypór: pośrednie, ustawione przy ścianach na osiach poprzecznych występujące w narożnikach w osi układu konstrukcyjnego i narożne, przekątnej.
